„Nie tylko SI” czyli „więcej niż SI” – o modelu pracy terapeutycznej w Kuferku

 

Czy pamiętacie o naszym projekcie „nie tylko SI”?? Pewnie nie, bo pisałam o nim już dawno, dawno temu. Dziś nadszedł czas, aby o nim nareszcie opowiedzieć.

Dziś chciałabym opisać to, co początkowo było dla mnie rodzajem wyzwania. Robiłam w Kuferku coś zupełnie nowego i mojego.  Dziś już wiem, że to była dobra droga i dobra decyzja, a ja chcę się moim pomysłem dzielić z innymi.

Zaczęło się jak zawsze, od potrzeb… potrzeb naszych małych kuferkowiczów.

Szczególnym obszarem moich działań stały się bowiem dzieci z większą wrażliwością i trudnościami emocjonalnymi. To one były motorem napędowym do rozszerzenia profilu mojej pracy. Coraz więcej takich dzieci i ich rodzin trafiało do Kuferka, a ich profil funkcjonowania wykraczał poza ramy znanych mi zaburzeń SI.

Poszukując rozwiązań skorzystałam z wiedzy o SPD – Zaburzeniu Przetwarzania Sensorycznego (Sensory Processing Disorder – twórczyni L. Miller) i o modelu terapii SPD. Podejście to traktuje bowiem bardziej całościowo dzieci z trudnościami sensomotorycznymi, a bazując na pracy J. Ayres (twórczyni terapii SI) uwzględnia włączenie innych oddziaływań terapeutycznych w pracy z konkretnym klientem.

Dziś w Kuferku ja i mój zespół specjalizujemy się w pracy z dziećmi, które doświadczają różnych lęków, mają trudności  adaptacyjne, są nadmiernie nieśmiałe, po przebytych traumach czy urazach, mają skłonność do wycofywania się z kontaktów społecznych, są bardzo wrażliwe, nadmiernie reagują na bodźce sensoryczne, ale także emocjonalne czy społeczne.

Na ten moment w Polsce nie ma innych form wsparcia dla dzieci z SPD niż klasyczna terapia SI, dlatego nadal ją zalecamy w diagnozach. W Kuferku jednak poszłyśmy dalej. Dostosowując się do potrzeb naszych małych klientów, a także korzystając ze naszego doświadczenia i wiedzy, rozszerzyłyśmy model naszych działań terapeutycznych o dodatkowe rodzaje wsparcia. Tak powstał Kuferkowy Model Terapeutyczny dla dzieci z SPD – „więcej niż SI”. A co go wyróżnia:

– praca w zespole: my, terapeutki, staramy się spotykać regularnie, jesteśmy w ciągłym kontakcie, analizujemy trudności i sukcesy, wymieniamy się wiedzą, korzystamy ze swojego wsparcia. Nie pracujemy oddzielnie, ale zespołowo.

– praca z rodzicami: wierzymy, że wsparcie rodziców i ich edukacja, a także ich wiedza o dziecku są kluczowe dla postępów terapii. Ustalamy częstotliwość spotkań z rodzicami, aby porozmawiać o przebiegu terapii, o jej sukcesach czy napotkanych trudnościach, o potrzebach dnia codziennego. Ponadto zapewniamy wsparcie rodzicielskie w postaci konsultacji z terapeutą lub psychoterapeutą.

– staramy się pracować jak najkrócej i jak najintensywniej, dlatego powstał nasz „Intensywny Kuferkowy Model Terapii więcej niż SI”.

– ustalamy cele terapeutyczne dla każdego dziecka i jego rodziny i je realizujemy. Korzystamy przy tym ze stworzonego przeze mnie Arkusza Obserwacji pod kątem SPD (nadal go testujmy i ulepszamy… 🙂

– w pracy z dzieckiem i jego rodziną korzystamy z różnych podejść: przede wszystkim SI (ASI), SPD, ale także psychologii rozwojowej, teorii więzi Johna Bowlby’ego, Terapii Systemowej, Terapii Skoncentrowanej Na Rozwiązaniu (TSR), a także podejścia psychodynamicznego. Pracujemy w nurcie bliskościowym (Rodzicielstwo Bliskości). Uwzględniamy także inne rodzaje wsparcia: terapię pedagogiczną, terapię ręki, treningi słuchowe, ortoptykę, psychoterapię.

– i najważniejsze na końcu: pracujemy w oparciu o budowanie więzi, relacji, bezpieczeństwa. Najistotniejsza jest dla nas pomoc dziecku w regulacji jego stanów pobudzenia (dążenie do rozszerzania tzw. „okna pobudzeniowego”) przez normalizowanie reaktywności sensorycznej, pomoc dziecku w nauce „obsługi” swojego ciała i/lub nauce rozumienia bodźców, ale także przez nadawanie znaczenia temu, co robi dziecko, odnajdywania potrzeb za zachowaniem, rozszerzanie/kształtowanie strategii regulacyjnych, budowanie stabilności emocjonalnej i pewności siebie.

A na koniec, zgodnie z naszym mottem: „im więcej dorośli wiedzą o SPD, tym dzieciom z SPD żyje się lepiej”, chcemy podzielić się tym, co zrobiłyśmy i robimy:

– co roku w październiku, który jest miesiącem świadomości o SPD, na naszym FB prowadzimy kampanię szerzenia wiedzy o tym zaburzeniu. W ubiegłym roku nagrałyśmy nawet serie krótkich wywiadów z naszymi terapeutkami 🙂

– zorganizowałyśmy szkolenia pt. „Blisko, nie  za blisko”, w którym poruszamy kwestię wysokiej wrażliwości/nadreaktywności sensorycznej, a także tego jak pracujemy z dziećmi w oparciu o bliskość, empatię i relację.

– opracowałyśmy zasady pracy terapeutycznej w Kuferku uwzględniając spotkania z rodzicami i inne rodzaje wsparcia. Omawiamy je z rodzicami przed rozpoczęciem terapii.

– aby utrzymać wysoki standard świadczonych przez nas usług, opracowałyśmy dokument, w którym opisujemy jakie kryteria musi spełniać diagnoza SI/SPD, aby była honorowana w naszym ośrodku (http://pracowniakuferek.pl/co_piszczy/honorowane-diagnozy-spd/)

– służymy wiedzą i doświadczeniem, stworzyłam propozycję konsultacji dla terapeutek i terapeutów SI  (http://pracowniakuferek.pl/dla-specjalistow/), przyjmujemy na staże, praktyki.

Jeśli jesteś terapeutką/tą SI lub pracujesz w oparciu o wiedzę z SI i potrzebujesz wsparcia lub chcesz dowiedzieć się więcej o naszym modelu pracy z dziećmi, zapraszamy! Zawsze można przyjść na spotkania naszego zespołu:)

Ela Szmigielska-Narbutt z ekipą Kuferka.

 

 

 

Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, przetwarzanie, udostępnianie treści bez zezwolenia Autorki jest zabronione. Właścicielką treści jest Elżbieta Szmigielska-Narbutt.